درمان این بیماری به جز تمایز درمانی شامل ترکیب‌هایی از روش‌های شیمی‌درمانی، پرتو‌درمانی، درمان هدفمند (تارگت تراپی) ، پیوند مغز استخوان و همچنین مراقبت تسکینی میشود. انواع خاص بیماری سرطان خون با انتظار هوشیارانه درمان میشود.
- تمایز درمانی Differentiation Therapy و درمان سرطان
تمایز در بعضی از سرطان‌ها، نقش ویژه‌ای دارد. پژوهش‌های بسیاری ثابت کرده‌اند که تمایز بخش مهمی از شکل‌گیری سرطان است. سلول‌های بنیادی که سلول‌هایی تمایز نیافته هستند، با قابلیت رشد و تکثیر فوق العاده زیاد، قبل از تمایز یافتن میتوانند باعث ایجاد سرطان شوند. سلول‌های بنیادی سرطانی ابتدا در بدخیمی‌های هماتوپوئتیک و سپس در چندین نوع از تومور‌های جامد شناخته شدند. این سلول‌ها به داروهای ضد سرطان و اشعه‌درمانی مقاوم هستند؛ بنابراین در پیشرفت، بازگشت و متاستاز سرطان‌ها نقش دارند. در این نوع از سرطان‌ها که به علت رشد و تکثیر بی رویۀ سلول‌های بنیادی ایجاد می‌شوند، میتوان با حذف و یا القاء تمایز به ‌آنها سرطان را درمان نمود. که به القا تمایز به این سلول ها تمایز درمانی Differentiation Therapy گفته میشود.
- تمایز درمانی چه نقشی ایفا میکند؟
در تمایز درمانی مواردی استفاده میشوند که باعث القاء تمایز به سلول‌های سرطانی میگردند. این روش بر این عقیده استوار است که سلول‌های سرطانی، سلول‌هایی می‌باشند که در یک وضعیت تمایز نیافته قرار گرفته‌اند و به طور غیرقابل کنترل و با سرعت زیاد تکثیر می‌شوند. اگرچه تمایز درمانی باعث نابودی سلول‌های بنیادی سرطانی نمی‌شود، اما رشد و تولید مثل آنها را محدود‌ کرده و در نهایت امکان حذف سلول‌های بدخیم با استفاده از درمان‌های سنتی (مانند شیمی درمانی)، فراهم می‌شود.
در سال‌های اخیر تعداد زیادی از عوامل القا کنندۀ تمایز به منظور تمایز درمانی در درمان سرطان استفاده شده‌اند. اولین عامل تمایزی موثر برای تمایز درمانی، رتینوئیک اسید بوده است که منجر به تمایز انواعی از سلول‌های بنیادی سرطانی میشود. در نتیجه سلول‌های سرطانی به سلول‌های تمایز یافته‌ای تبدیل میشوند که قابلیت تکثیر ندارند. در لوسمی پرومیلوسیتیک حاد، رتینوئیک اسید باعث القاء تمایز سلول‌های لوسمی و بهبود 90% از بیماران با به کارگیری تمایزدرمانی شده است. همچنین رتینوئیک اسید، سرطان زایی را در انواعی از بافت‌ها (مانند سرطان‌های پوست، ریه، سینه و دهان) مهار نموده است.
- عوامل کاربردی تمایز درمانی
به نظر میرسد گلیوبلاستومای انسانی نیز توسط سلول‌های بنیادی سرطانی تشکیل میشود و گسترش می‌یابد. در حال حاضر، القاء تمایز با پروتئین‌های مورفوژنیک استخوان (BMPs) و رتینوئیک اسید به عنوان یک روش امیدبخش در حذف سلول‌های شبه بنیادی و مهار رشد تومور در گلیوبلاستوما و تمایز درمانی در نظر گرفته می‌شود. از طرفی عملکرد غیر طبیعی برخی آنزیم‌های تغییر دهندۀ کروماتین مانع تمایز برخی از انواع سلول‌های سرطانی و تحریک تکثیر آنها می‌شوند. به عنوان مثال، به کارگیری غیرنرمال فعالیت هیستون داستیلازها باعث گسترش برخی از انواع سرطان‌های انسانی می‌شود. مهارکننده‌های هیستون داستیلاز‌ها مانند suberoylanilidehydroxamic و yalproic acid نیز به عنوان عوامل القا کنندۀ تمایز در تمایز درمانی سرطان شناخته شده‌اند. عوامل ایجاد کنندۀ تمایز نسبت به روش سنتی درمان، سمیت کمتری دارند و قادرند که سلول‌های شبه بنیادی را در تومور‌ها هدف قرار دهند.
بیمارستان های ترکیه منجمله بیمارستان آنادولو از بخش های مجهز و تجهیزات پیشرفته و همچنین متخصصین حاذق در بکارگیری روش های علمی جدید، در درمان سرطان خون برخوردار است. روش های تمایز درمانی و همچنین پیوند مغز استخوان از جمله تکنیک ها و روش های لوسمی بیماران مبتلا است. شرکت مدیکال توریسم اسماسیر بیماران متقاضی برای استفاده از توانمندی های پیشرفته درمان سرطان خون را به کشور ترکیه و بیمارستان آنادولو اعزام می کند.

سرطان خون یا لوسمی یا لوکمیا گروهی از انواع سرطان است که معمولا از مغز استخوان شروع میشود و باعث شکل‌گیری تعداد زیادی گلبول سفید غیرطبیعی میگردد. این گلبول‌های سفید خونی به صورت کامل تشکیل نشده‌اند و به آنها بلاست یا سلول‌های لوکمی یا سرطان خون گفته میشود.
در حالی که عامل اصلی و و اقعیِ بیماری سرطان خون ناشناخته است؛ اما در عین حال دانشمندان و پزشکان بر این باورند که ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی در این بیماری نقش دارند. اخیرا در دنیا این فرضیه پرطرفدار مطرح شده است که بعضی از سرطان‌ها، بیشتر از این که بیماری‌ای ناشی از رشد و تکثیر بی رویه سلول‌ها باشند، بیماری‌ای ناشی از تمایز نیافتن سلول ها هستند. به طور کلی تمایز به روندی اطلاق میشود که طی آن یک سلول نابالغ به سلول های تخصص یافته مثل پوست، مو و … تبدیل میشوند. هنگامی که سلول های سرطانی را مطالعه میکنیم، متوجه میشویم که اکثر آنها تمایزنیافته‌اند و مثلا اگرچه در پوست هستند ولی نتوانسته‌اند به سلول تخصصی پوست تبدیل شوند.
لوسمی بر اساس نوع گویچه سفید خون که دچار تراریختگی یا ترانس‌ژن و سرطان شده به دو دسته تقسیم میشود:
لنفوئیدی یا لنفوبلاستی:
این نوع لوسمی سلول‌های لنفاوی یا لنفوسیت‌ها را تحت تاثیر قرار میدهد که بافت‌های لنفاوی را می‌سازند. این بافت جزء اصلی سیستم ایمنی بدن است و در قسمت‌های مختلف بدن از جمله غذذ لنفاوی طحال یا لوزه‌ها یافت می‌شود.
میلوئیدی یا مغز استخوانی:
این نوع لوسمی سلول‌های مغز استخوان را تحت تاثیر قرار می‌دهند. سلول‌های مغز استخوان شامل سلول‌هایی است که بعدا به گلبول‌های قرمز، گلبول‌های سفید و سلول‌های پلاکت ساز تبدیل می‌شوند.
همچنین هر دو دستۀ لوسمی به دو نوع حاد و مزمن تقسیم میشوند؛ لذا چهار نوع کلی لوسمی داریم لوسمی مزمن میلوئیدی، لوسمی حاد میلوئیدی، لوسمی مزمن لنفوئیدی و لوسمی حاد لنفوئیدی.